N U B E N J E D O O D

[Uit: Snackpalace]

En nu ben je dood. Het lijkt nog of ze kijken

die ogen van jou waar mee je sprak

als je woorden mij niet meer wisten te bereiken

Nu kijken ze net zo als de beelden die we zagen

bij Madam Tussaud, waarvan je zei:

ze lijken wel maar lijken zijn bedrog

als de vorm het van je wint

heeft de dood je al verslagen

want woorden had je zat

maar vaak zo verwarrend dat ik er niets aan had

Ik keek liever naar je ogen

draaide krullen in je haar

zat graag bij jou aan tafel

tegen over elkaar, toen dat nog kon

met tussenons de kat

en op het tafelblad de zon

of een pizza zoals jij alleen kon maken

Ik keek liever naar je handen

het handschrift en geduld

waarmee jij de cryptogrammen

dagelijks hebt gevuld, toen dat nog kon

en die spin door jou geplet

met je schoen op het plafond

hoe je mikte, en de lachbui even later

Ik deed liever in de keuken

de afwas met z’n twee

wij zongen bij de radio

elke smartlap mee, toen dat nog kon

En nu ben je dood. Het lijkt nog of ze kijken

die ogen van jou waar mee je sprak

als je woorden mij niet meer wisten te bereiken

Nu kijken ze net zo als de beelden die we zagen

bij Madam Tussaud, waarvan je zei:

ze lijken wel maar lijken zijn bedrog

als de vorm het van je wint

heeft de dood je al verslagen

want woorden had je zat

maar vaak zo verwarrend dat ik er niets aan had

Ik had je liever op m’n kamer

in zo’n kabbelend gesprek

of ik gelukkig was, etcetera

jij bij mij op bed, toen dat nog kon

en dat je dan in vage taal

weer zo’n verward verhaal begon

dat kon niet schelen,

er was zoveel meer dan woorden

De dood heeft je verslagen

nu lig je daar net zo als de beelden die we zagen

bij Madam Tussaud, toen dat nog kon