Dan weet ik
dat ben jij
Vraag je mij naar mijn geloof
dan zwijg ik
het liefst
de zin van
menig goed verhaal
is
stukgelopen op de taal
maar het
mysterie dat zo ver weg lijkt van mij
duikt soms
op in wat gebeurt
zoals de zon
de straten kleurt
en dan weet
ik dat ben Jij
dat jouw hand de aarde kneedde
dat Jij uit niets dan grond
iemand als ik hebt doen ontstaan
en Je kuste met je adem
wat geen leven had tot leven
met twee handen en twee voeten
om een eigen weg te gaan
Zoiets zeg
ik zelf niet vaak
maar soms
raakt het mij
dan dragen
spieren huid en bot
opeens de
lipafdruk van God
en het
mysterie dat op afstand bleef van mij
komt
verrassend op me toe
in wie ik
ben en wat ik doe
en dan weet
ik dat ben Jij
Ze zeggen
dat geen mens Jou kan bevatten
en dat je desondanks
iemand als ik jouw trekken gaf
zodat het wonder van je wezen
valt te lezen in de ander
op die trektocht onder mensen
die voorbij gaat aan het graf
Zoiets zeg
ik zelf niet vaak
maar soms
raakt het mij
dan weten
lichaam ziel en brein
weer volop
medemens te zijn
en het
mysterie dat op afstand bleef van mij
doet
bevrijdend meer dan goed
in wie ik
waar dan ook ontmoet
en dan weet
ik dat ben Jij
Ze zeggen
dat Jij in vuur en vlammen
dat Jij in wolk en wind
mensen als ik bent voorgegaan
en Je legde wegen open
bij vastgelopen plannen
al moest Je door een zee
van ongeloof en godsdienstwaan
Zoiets zeg
ik zelf niet vaak
maar soms
raakt het mij
als ik de
wereld wijds begroet
met nieuwe
helderheid en moed
en het
mysterie dat op afstand bleef van mij
zingt zich
inspirerend heen
door wat ik
hoopvol onderneem
en dan weet
ik dat ben Jij.