GEIT VAN GOD-

elastiek is een moeilijk probleem

denken ook,

, net als schrijven, s

chrijven moet zich aan regels houden, dat eisen de lezers

ik ben geen lezer, ik ben schrijver, dus maakt het mij niet uit

- net als tijd, maar tijd kent geen regels

- in niets voldoend aan de gemakzuchtige eisen van de dogmatische kijker

DE GEIT VAN GOD

probeer het maar niet te begrijpen

- tijd, lijkt logisch en reëel toepasbaar

- tijd is de grootste leugen van het brein

- Tijd is met een oude Privé in de wachtkamer van fysiotherapie zitten wachten, omdat je een uur te vroeg bent

- Hoe lang heb ik nog?

- Een ruim uur

- kan niet, vind ik hard op,

- rruim een uur, herhaalt zij, kijk maar op de klok

- De klok vindt ook iets, maar wat, weet ik niet.

- in mij zegt zoiets als tijd dat het bijna zover is, dus ga ik

- Je bent veel te vroeg, zegt ze, nog net voordat ik de lift instap, in elk geval heb ik dit keer iets kunnen voorkomen

- ‘sorry, ik dacht..

- Hoe lang heb ik nog?

- 45 minuten

- Ik zei geen godverdomme, dat soort taal brak pas later dor mijn beschaving heen

- Drie kwartier door brengen met oude Prive’s duurt al gauw 3 uur, want zo werkt de tijd, ondertussen hoop ik,

dat er leuke mensen langs komen,

Erik bijvoorbeeld, daar kan je mee praten en lachen, bovendien weet Erik meer van Klimmendaal dan Klimmendaal zelf, of Barbara,

Barbara lacht leuk, loopt schitterend, in een mooie spijkerbroek, of Marja waar ik een beetje verliefd op ben

- Ik kies een strategische positie uit, maar zie alleen Mo,

Mo is een donkere Moslim, met wie je lachen kunt,

- Janneke roept: Marinus, kom je?

- Hoe lang zit je hier al?

- Ik zeg niet dat ik er al 3 uur zit,

want dat kan niet, volgens de regels van de tijd, maar wel volgens de reacties van mijn surrealistische brein

- ELASTIEK

- zelf mijn rits dichtritsen lukt niet met 1 hand, daarom zit er in al mijn broeken elastiek

- nog steeds zakt mijn broek af, ik ben te dun, of het elastiek is te slap

- daarom hangt mijn broek vervelend op mijn heupen, en loop ik de hele dag mijn broek op te trekken,

omdat de boord jeukt op mijn heupen

- tijd is ook zoiets

- Rita haalt de vlag tevoorschijn om die halfstok buiten te hangen het is 4 mei

- Het is 18 Mei, dus zal het wel donderdag zijn

- Tussen gisteren en vandaag is van alles gebeurd

- 13 Mei is Margriet gepromoveerd

- Als een sensuele tijgerin, stond ze haar proefschrift te verdedigen, ik zag het gebeuren alsof ik daar zelf stond voordat het 20-11 2005 was

- Toen David net geboren was en ik hem in mijn rechterarm hield, was het de morgen erna, toen ik wakker werd, net alsof ik in mijn eigen arm had gelegen, voordat ik met knokige vingers mijn bed uitstapte, en Rita vroeg: lukt het Marien

- Ik zei ja maar dat was een leugen,

- Leugens zijn fijner om te vertellen dan het gênante:

Nee, ik zit met mijn linkerarm in mijn rechtermouw, en krijg mijn hoofd niet meer uit de hals ik ben godverdomme 57 jaar…dat is geen tijd dat is ervaring

- ”lukt het Marien is een signaal,

- dan heb ik nog zo’n 10 minuten om klaar te zitten voor de taxi

- Ik houd van signalen en volgordes

- Wat tijd en dagindeling betreft , ontdek ik inmiddels dat er overeenkomsten bestaat tussen mij en

- Mensen met een verstandelijke handicap

- Vandaag is het woensdag18 mei

- Wouter die al een half jaar lang zenuwachtig wachtte op de toekenning van een appartement in Elst,

zal volgende week de sleutel krijgen, maar

- Twijfelt nog a

- Het nerveuze wachten gaat nog altijd door, Wouter wacht altijd hardop,

- Om orde in zijn verwarde brein te brengen gaat hij op vaste tijden naar Albert Hein om boodschappen te doen

- Na de lunch ga ik lopen, via een omweg naar de schommel

Dus zal het wel juni zijn,

of morgen, maar dat weet ik vanmiddag pas, als ik thuiskom bij Rita

- Ritueel,

- Zij zit, ik vertel, tussen ons onrustige knieën,,

bungelende voeten en een glas wijn, op de hoek van het tafeltje als we binnnen zitten, buiten is het tafeltje rond, buiten smaakt dezelfde wijn beter dan binnen

- De kat springt naast Rita o de bank

- Het is 5 uur, Wou je nog even gaan slapen, vraagt Rita, dan roep ik je zo, dan kunnen we eten, pasta

- J ekunt nog een half uurtje

- hoe laat is het dan? 6 uur

- over een half uurtje maak ik je wakker

- Dat betekent dat ik een half uurtje niet slaap, en 7 uur mijn bed uitkom

- Het klokje rechts onder het beeldscherm heeft geen moeite met de tijd

- Ik wel

- Mijn hoofd is een driehoek, de punt, naar beneden op de draaistoel, de bovenkant hoekig in mijn voorhoofd, daar zit de tijd, die voelt als opgeborgen in een kartonnen doos, de flappen dichtgeplakt met uitgedroogd knisperend plakband

- Het schilderij dat ik maak, staat te drogen

- De titel is:

- Lezende man aan de oever van Seurat Daaronder de tekst

- De lezende man leest het register van de tijd

- Het betekent niks

- Dat is de essentie

- Tijd is surrealistisch

- Wouter is nog niet terug

- Het is woensdag 4 mei

- Vandaag begon met maandag

- Vanmiddag na een uur of 3

- werdt het dinsdag

Het vervolg van iedere dag is altijd maandag,en vaker dan ooit is het zaterdag , de vorige eeuw meegerekend, vorige eeuw meegerekend, of de volgende

- Morgen is het vrijdag 7 mei, over een week is het vrijdag 13 mei, dan vier ik feest omdat margriet gaat promoveren, ik wacht al drie kwart jaar tot dat moment, daarna is er nog een feestprogramma, iets met een receptie ergens, en een etentje in het Bonnnefantenmuseum, want het is in Maastricht, dus dat kan ook,

- Het is vier uur, dus moet ik nog iets schilderen, want half vier komt Boy mij halen

- Het klopt wel maar niet voor anderen

- Daarna is er gelegenheid voor een dansje, maar daar wordt ik niet verwacht

- Dit jaar is het 2011, wat het volgend jaar is weet ik nog niet

- Alles is ongrijpbaar aar qua tijd en andere cijfers en ritmes de tijd ondermijnt alles wat ik ervan weet

- Ook de gezongen en gesproken ritmes, ontglippen mij, zingen wil niet meer, allles zeurt voorbij, tot er gestopt moet worden:hora est

- ik heb ik een aantal momenten en periodes bij Rita gecheckt;

- Inderdaad klopt er vaak weinig van

- Alleen 20 oktober 2005 kan ik onthouden, en voor die tijd herinner ik mij zat ik altijd rechts in de bioscoop , met af en toe links van mij Margriet , dat is mijn neglect met terugwerkende kracht

- 20 oktober 2005 lag ik rechts in bed met rechts van mij het groen van het Berninimysterie Een rotboek, dat ik net uitgelezen had voordat ik bijna doodging

- Maar hoe lang geleden dat is en in welke volgorde er gebeurde wat gebeurde en tegen wie PSV speelde ?

- AZ won van Dnjepr-nogwat want het was geen PSV maar AZ Alkmaar en Djepr-nogwat was Dnjepr Dnjepropetrovsk , er liepen geen spelers op het veld maar sterretjes , bovendien werd er door twee tv’s heen gespeeld, vanuit de rechtertv naar de linker

- Kijken was zinloos dus ging ik naar bed voordat ik knock-out ging in de pauze, en dat alles al dan niet chronologisch of alfabetisch ik ging van Ede naar utrecht, naar Ede en naar Klimmendaal in Arnhem, er gebeurden dingen op tijden die niet bestaan hebben

- Alles is ongrijpbaar qua tijd en andere cijfers en ritmes, ik heb het bij Rita gecheckt: :Inderdaad klopt er vaak weinig van ,alleen 20 oktober 2005 kan ik onthouden, maar niet hoe lang geleden dat is en in welke volgorde, al dan niet chronologisch of alfabetisch ik ging van Ede naar utrecht, en van Ede naar Klimmendaal in Arnhem want van 20 oktober 2005 tot 23 juli beschouw ik als een reis van Deventerwaar mijn moeder woont naar Heelsum waar ik woon met Rita, via Ede en Utrecht en Arnhem waar ik revalideerde,wat

- Liever was ik weer naar Rome geweest met 40 leerlingen in een bus, maar dit keer lag ik niet in een goedkoop hotelletje in de buurt van station Termini, maar in Utrecht, met een gehavend hoofd

naar Rome willen, willen maar niet kunnen, daar lopen

Het is 14 uur wouter is terug

ik denk dat mijn verf wel droog is, maar dat zegt niks

DE EROTIEK VAN DE TIJD

De tijd volgens de wandelaar die geschommeld heeft,

Vrijdag

vrijdag komt na dinsdag

Dag en nacht, het is maar

hoe je wacht,

er zijn wel regels voor, maar die zijn verwaaid

Vrijdag loopt op lange benen van golvend haar

Knikken spreiden, alleen de ingewijde

Weet van hoe en waar

Donderdag hangt boven haar hoofd en lacht om het nochtanse gakken van de ganzen

Ze zwiept, ze streelt,

Als ik ontwaakt, de dag afwacht

Ik wil dat zij mij en kust

Ik zou niet weten hoe ze smaakt

Zaterdag wenkt: de dag van lust, zoals de hete koffie heet

ZONDAG

Zondag is het centrum van de week ze heeft twee

handen

Op mijn billen

1 links en 2 ,op mijn andere rechts, zelf hang ik daar tussen

Ik loop vooruit de hoek om

Iemand laat de hond, een warrige hond met een grijze staart

Ze weet niet van willen,

ze heeft twee handen

1 op mijn oog en de andere

ze heeft twee benen op

Haar hakken,

soms laat ze haar broekje zakken

Ik trek mijn dekbed op

Ze is het centrum van de week

Het hart van het heelal

Ik ben het kindje in de stal, ik weet van al het gunnen, maar niet kunnen dat is het bovenal

MAANDAG

Ze heeft een strak wit jurkje ze schommelt, haar moeder dichtbij

Hoelang duurt dat, en heeft ze een zusje

De tijd volgens de wandelaar die geschommeld heeft,

Vrijdag vrijdag komt na dinsdag

Dag en nacht, het is maar

hoe je wacht, er zijn wel regels voor, maar die zijn verwaaid

Vrijdag loopt op lange benen van golvend haar

Knikken spreiden, alleen de ingewijde

Weet van hoe en waar

Donderdag hangt boven haar hoofd en lacht om het nochtanse gakken van de ganzen

Ze zwiept, ze streelt,

Als ik ontwaakt, de dag afwacht

Ik wil dat zij mij zacht, en kust

Ik zou niet weten hoe ze smaakt

Zaterdag wenkt: de dag van lust

ZONDAG

Zondag is het centrum van de week

ze heeft twee

Handen

Op mijn billen

1 links en 2 ,op mijn andere, rechts, zelf hang ik daar tussen

Ik loop vooruit de hoek om

Iemand laat de hond, een warrige hond met een grijze staart, ik loop met haar terug, tot ze terug komt, voorbij delantarenpaal naast de oversteek

Ze is van voorbij, maar niet voor mij

Ze weet niet van willen,

ze heeft twee handen

1 op mijn oog en de andere

ze heeft twee benen op

Haar hakken,

soms laat ze haar broekje zakken, of doe ik het voor haar

Ik trek mijn dekbed op

Ze is het centrum van de week

Het hart van het heelal

Ik ben het kindje in de stal, ik weet van al het gunnen, maar niet kunnen dat is het bovenal

MAANDAG

Ze heeft een strak wit jurkje Dat zacht als T-shirt, mee vormt met het lichaam dat ze is,

haar witte hals tekent het bruin van haar huid

ze is de giraf ze gaat met hoge benen over de mest

Zo lacht zij de morgen uit met vaste vragen en vooruit’’

Ze zoekt de zon maar koestert de maan, het valt niet mee haar na te gaan

Ze trekt niet graag haar jurkje uit

DONDERDAG

Donderdag is de feeks met de hanggrage bek, lippen kent ze niet

Ook niet als ze praat

Sylvia loopt in oranje, rommeltjes op te rapen, het is negen uur, koffietijd, ze praat tegen leegte, ze scheldt op de geiten, en ’s mioddags loopt ze opzij met een rommeltjeskar en een grijper, het is vier uur